Jesäänt soo see dr Könnek, dä könt enn dr Naam van dr Här

Duzemools jeng Jesus no Jerusalem erop. Wie  hä nu enn de Nöhde va Betfage en Betanie koom,   scheckde hä zweij  va sing Jönger vöropp en saat: Jött enn dat Dörp, dat vöör os litt. Wänn ehr enn et Dörp  errekommt, da wäd ehr doo ene jonge Äsel aajebonge fennge, op dämm noch nie ene Mennsch jeseijße hat. Benngt em loos en brengt em heheer! En wänn üsch enge froot: Worömm benngt er dat Dier loos?, da mött ehr sare: Dr Här brut em. Allebee  maahde se sesch op Jang  en fonnge alles esu, wie hä et hön jesaat hott.

Wie se nu dä jonge Äsel loosbonn ge, saate die Lü, dön hä jehoot: Worömm bengt ehr dä Äsel loos? Seij antwoode dorop: Dr Här hat em nüdesch. Da  lehnde se dr Äsel  no Jesus, laate hön Kleer op et Dier en holepe Jesus sesch dorop ze setze.

Während  hä nu esu dohenn am rijje woor, laate sing Jönger hönn Kleer op de Strooß uus.

Wie hä an die Ställ koom, wo dr Wääsch van dr Ölbbersch eraavjeeht, fonge alle Jönger vör Freud aa, Jott ze loove wäje all die Wonnder, die se erlävt hodde.

Se reefe: Jesännt soo dr Könnek see, dä  enn dr Naam van ose Här köönt. Enn dr Hömmel soo Fredd see en Herrleschkeet  enn de Hühde !

Doo reefe Jesus  e paar Pharisäer us dä Hoof  Lü eruus zoo: Meester, saach doch, datt ding Jönger  schwijje soe!

Hä reef zeröck: Isch saach et üsch: Wänn die schwijje, wäde de Steng schreije.

übertragen und übersetzt von Hermann-Josef Geilen